Ersan ustam. seni her zaman anıyorum. hatta anıyoruz diyeyim; sitemizi uzaktan sessiz sedasız veya arada bir katkı sağlayarak kullanan bir kaç arkadaşım var. biliyormusun ilk gelip sordukları sen oluyorsun; kim bu Ersan diye soruyorlar bana, söyledikleri; ben böyle bir adam görmedim, bu adam hiçmi yorulmuyor, hiçmi işi gücü yok bu kadar yeri bu kadar mekanı, bu kadar bulguyu nasıl gezecek zaman ve imkan buluyor diyorlar, senin konularını hayranlıkla takip ediyorlar, çubuklarının marifetine hayran kalıyorlar. senin yazılarına bayılıyorlar. yani ersan usta, biz 2 yıldır kimsye kendimizi sevdiremedik ama sen 6 ayda herkesin sempatisini kazanmış birisin. seni gerçekten gönülden kutluyorum. (alkış)
gelelim artık benim çubuklara, evvelAllah buldumu, sanalda başlayan bu dostluğumuz kardeşliğimiz inşallah karşılıklı yüzyüze bir dostluğa da dönüşecektir, kuşkum hiç yok.
(aramızda) E artık bulgaristan'a bir çayını içmeye gelirim ustam. ama bir geldin mi bir hafta da gitmeyebilirim. koptum sen anladın ne demek istediğimi. koptum.
