Erkekler de ilgi bekler mi?
Niye evleniriz?
Bunun sayısız hikmeti olabilir. Bir tanesi, O'nun sonsuz merhamet, şefkat ve ilgisine eş vasıtasıyla mazhar olmak; sonsuz sevilmeye layık olduğumuzu, sonsuz kıymetli yaratıldığımızı bir de eşten duymaktır. Sevilen bir eşten düyulan güzel sözler seslerin en güzeli, en anlamlısı, en kıymetlisidir, Kadın ve erkek arasındaki bağ, kâinattaki en kıymetli bağların başında gelir. Birbirini daha önce tanımamış, bilmemiş iki insan arasında yaratılan bağ —genellikle aniden olur— mucize değil de, nedir ki?
“Sevilme, beğenilme, takdir edilme, ilgi görme” gibi fıtri ihtiyaçlar modern hayat algısında sadece kadının ihtiyaçlarıymış gibi bir yanılgıya dönüştü. Artık daha çok kadın, ilişkinin merkezinde kendisinin olması gerektiğine inanıyor. Ne demek istediğimi şöyle bir sahne gayet iyi açıklıyor: Kadın telefonda yarı ağlamaklı arkadaşıyla konuşmakta, kocasından dert yanmaktadır. Evlilik yıldönümlerinde kocası ona hediye almayı unutmuştur. Hatta evlilik yıldönümleri olduğunu da unutmuştur. Arkadaşı, "Peki sen ne aldın kocana?" diye sorar. Kadın soruya şaşırarak cevaplar: "Ben niye alacakmışım ki? Hediyeyi erkek almalı.”
Bu kadına göre hep kendi sevilmeli, sayılmalı, ilgi görmelidir. Kocasının böylesi ihtiyaçları sanki yoktur. Erkek güçlüdür, kuvvetlidir, kendine yetmelidir. Bir keresinde kocası kadına, "Benim de ilgiye, alakaya ihtiyacım var," der. Kadın adama şaşkın şaşkın bakar. Kocasını içinden, kişiliği zayıf olarak damgalar. "Erkek dediğin nasıl ilgi alaka talep eder?" diye hayret eder.
Erkeklerin fıtratını ele veren, benim bildiğim en iyi tespit, İsmet Özel'e aittir. Bir arkadaşımın kendisinden naklettiğine göre şöyle der ismet Özel: "Efendimize ilk iman eden Hz. Hatice'dir. Hz. Hatice'nin iman etmesiyle Hz. Peygamber için âdeta peygamberlik görevi bitmiştir.” Bu tespit içinde kısmen bir ifratı barındırsa da bir erkek için karısının ifade ettiği anlamı çok ama çok güzel gözler önüne sermektedir. Öyle ya, bir erkek ilk önce hayatını paylaştığı karısı tarafından anlaşılmayı, en çok onun kendisine inanmasını, güvenmesini ister. Karısının "bir çift gözü" tüm gözlerden öncedir. Tersi bir erkek için yıkımdır, başına gelecek en büyük felaketlerden biridir.
Erkeklerin fıtratına dair ipuçlarını bazen film sahnelerinde de buluruz. Benim hiç unutmadığım bir sahne şöyle: William isimli bir şövalye kalabalık bir hipodromda at üstünde elinde mızrak müsabakaya çıkacaktır. Sayısız kalabalık onun ismini haykırırken, sayısız göz de bakışlarını onun üzerine dikmiştir. Ama onun tek istediği, arzuladığı, üzerinde olsun istediği sadece bir çift gözdür, tüm gözlere bedel bir çift göz.
Adam sadece gözlerini açıkta bırakan miğferini başına geçirdiği anda yönetmen ustaca bir iş çıkarır. Kamera yavaşça şövalyenin gözleriyle onca seyirci arasından karısının gözlerini —bakışlarını— karşı karşıya getirir. Şövalye aradığını bulmuştur. Kahramanımız müsabakayı kazanır. Kimin için? Bana sorarsanız karısı için. Karısının kahramanı olmak için. Herkes onu tebrik etse de şövalyenin içi hâlâ rahat değildir. Ancak karısı yanına gelip de ona sarıldığında, adam istediğine kavuşur. Çünkü karısının kahramam olmak neredeyse bir milletin kahramanı olmaya bedeldir. En azından, karısının kahramanı olmadıktan sonra bir milletin kahramanı olmanın ne tadı vardır ne de tuzu.
Bir futbolcu sahada oynarken de eşi için oynar. Golü atan futbolcunun aklına ilk gelen "Karım beni seyrediyor mu acaba" olur? Ya da attığım golü beğendi mi? İsterse stadyumdaki on binlerce seyirci onu ayakta alkışlasın, karısının oynadığı oyuna, attığı gole ilgisiz tavrı onu yer bitirir, o alkışların, tezahüratların tadı tuzu olmaz.
Karısından akşama kadar onlarca “Seni seviyorum," mesajı alan bir erkek için sevildiğini duymak güzeldir hoştur. Ama bir erkeğin aradığı buna ilaveten başka bir şeydir. Misal mi? Arabayı zor bir yere park eden bir erkek karısından bir iki çift övgü duymak ister. Adam o arabayı belki daha kolay park edecekken, o zor yere karısı için park etmiştir aslında. Onun gözüne girip bir anlık da olsa kahramanı olmak için. Ondan, "Maşallah, ne güzel park ettin,” lafını duymak için. İşinden başarılı bir adım atan bir erkeğin ilk aklına gelen de sevdiği karısıdır. Ondan gelecek övgüler tüm övgülere bedeldir. Ondan gelmeyecek övgüyse tüm övgüleri gölgeler.
Sevilme, takdir görme, beğenilme ibi fıtri ihtiyaçlar kadmda olduğu gibi erkekte de mevcutt r. Hatta benim iddiam erkeklerde —biraz abartıya kaçtığımı düşüneceksiniz belki ama— kadınlara göre birkaç kat daha fazladır. Kadınlarda bu ihtiyaçlar yok demiyorum. Benim vurgulamak istediğim erkeklerin bu fıtri ihtiyaçlarının modern hayat algısında göz ardı edildiği ve "ilgiye, merhamete, şefkate ihtiyaç duymak” deyince akla ilk gelenin kadın olduğu.
Hulasa gözlemlerim, bir erkeğin karısının dünyasında önemli olma ihtiyacının, bir kadının kocasının dünyasında önemli olma ihtiyacına göre daha fazla olduğu yönünde. Bu aslında erkeklerin kadın karşısındaki zayıf yönüdür. Doğurgan ve üretken fıtratta yaratılmış kadınınsa aslında asli gücüdür. Erkeği erkek yapan da, biraz da kadındaki bu asli güçtür.
Psikiyatri Uzmanı Dr. Mustafa Ulusoy
Niye evleniriz?
Bunun sayısız hikmeti olabilir. Bir tanesi, O'nun sonsuz merhamet, şefkat ve ilgisine eş vasıtasıyla mazhar olmak; sonsuz sevilmeye layık olduğumuzu, sonsuz kıymetli yaratıldığımızı bir de eşten duymaktır. Sevilen bir eşten düyulan güzel sözler seslerin en güzeli, en anlamlısı, en kıymetlisidir, Kadın ve erkek arasındaki bağ, kâinattaki en kıymetli bağların başında gelir. Birbirini daha önce tanımamış, bilmemiş iki insan arasında yaratılan bağ —genellikle aniden olur— mucize değil de, nedir ki?
“Sevilme, beğenilme, takdir edilme, ilgi görme” gibi fıtri ihtiyaçlar modern hayat algısında sadece kadının ihtiyaçlarıymış gibi bir yanılgıya dönüştü. Artık daha çok kadın, ilişkinin merkezinde kendisinin olması gerektiğine inanıyor. Ne demek istediğimi şöyle bir sahne gayet iyi açıklıyor: Kadın telefonda yarı ağlamaklı arkadaşıyla konuşmakta, kocasından dert yanmaktadır. Evlilik yıldönümlerinde kocası ona hediye almayı unutmuştur. Hatta evlilik yıldönümleri olduğunu da unutmuştur. Arkadaşı, "Peki sen ne aldın kocana?" diye sorar. Kadın soruya şaşırarak cevaplar: "Ben niye alacakmışım ki? Hediyeyi erkek almalı.”
Bu kadına göre hep kendi sevilmeli, sayılmalı, ilgi görmelidir. Kocasının böylesi ihtiyaçları sanki yoktur. Erkek güçlüdür, kuvvetlidir, kendine yetmelidir. Bir keresinde kocası kadına, "Benim de ilgiye, alakaya ihtiyacım var," der. Kadın adama şaşkın şaşkın bakar. Kocasını içinden, kişiliği zayıf olarak damgalar. "Erkek dediğin nasıl ilgi alaka talep eder?" diye hayret eder.
Erkeklerin fıtratını ele veren, benim bildiğim en iyi tespit, İsmet Özel'e aittir. Bir arkadaşımın kendisinden naklettiğine göre şöyle der ismet Özel: "Efendimize ilk iman eden Hz. Hatice'dir. Hz. Hatice'nin iman etmesiyle Hz. Peygamber için âdeta peygamberlik görevi bitmiştir.” Bu tespit içinde kısmen bir ifratı barındırsa da bir erkek için karısının ifade ettiği anlamı çok ama çok güzel gözler önüne sermektedir. Öyle ya, bir erkek ilk önce hayatını paylaştığı karısı tarafından anlaşılmayı, en çok onun kendisine inanmasını, güvenmesini ister. Karısının "bir çift gözü" tüm gözlerden öncedir. Tersi bir erkek için yıkımdır, başına gelecek en büyük felaketlerden biridir.
Erkeklerin fıtratına dair ipuçlarını bazen film sahnelerinde de buluruz. Benim hiç unutmadığım bir sahne şöyle: William isimli bir şövalye kalabalık bir hipodromda at üstünde elinde mızrak müsabakaya çıkacaktır. Sayısız kalabalık onun ismini haykırırken, sayısız göz de bakışlarını onun üzerine dikmiştir. Ama onun tek istediği, arzuladığı, üzerinde olsun istediği sadece bir çift gözdür, tüm gözlere bedel bir çift göz.
Adam sadece gözlerini açıkta bırakan miğferini başına geçirdiği anda yönetmen ustaca bir iş çıkarır. Kamera yavaşça şövalyenin gözleriyle onca seyirci arasından karısının gözlerini —bakışlarını— karşı karşıya getirir. Şövalye aradığını bulmuştur. Kahramanımız müsabakayı kazanır. Kimin için? Bana sorarsanız karısı için. Karısının kahramanı olmak için. Herkes onu tebrik etse de şövalyenin içi hâlâ rahat değildir. Ancak karısı yanına gelip de ona sarıldığında, adam istediğine kavuşur. Çünkü karısının kahramam olmak neredeyse bir milletin kahramanı olmaya bedeldir. En azından, karısının kahramanı olmadıktan sonra bir milletin kahramanı olmanın ne tadı vardır ne de tuzu.
Bir futbolcu sahada oynarken de eşi için oynar. Golü atan futbolcunun aklına ilk gelen "Karım beni seyrediyor mu acaba" olur? Ya da attığım golü beğendi mi? İsterse stadyumdaki on binlerce seyirci onu ayakta alkışlasın, karısının oynadığı oyuna, attığı gole ilgisiz tavrı onu yer bitirir, o alkışların, tezahüratların tadı tuzu olmaz.
Karısından akşama kadar onlarca “Seni seviyorum," mesajı alan bir erkek için sevildiğini duymak güzeldir hoştur. Ama bir erkeğin aradığı buna ilaveten başka bir şeydir. Misal mi? Arabayı zor bir yere park eden bir erkek karısından bir iki çift övgü duymak ister. Adam o arabayı belki daha kolay park edecekken, o zor yere karısı için park etmiştir aslında. Onun gözüne girip bir anlık da olsa kahramanı olmak için. Ondan, "Maşallah, ne güzel park ettin,” lafını duymak için. İşinden başarılı bir adım atan bir erkeğin ilk aklına gelen de sevdiği karısıdır. Ondan gelecek övgüler tüm övgülere bedeldir. Ondan gelmeyecek övgüyse tüm övgüleri gölgeler.
Sevilme, takdir görme, beğenilme ibi fıtri ihtiyaçlar kadmda olduğu gibi erkekte de mevcutt r. Hatta benim iddiam erkeklerde —biraz abartıya kaçtığımı düşüneceksiniz belki ama— kadınlara göre birkaç kat daha fazladır. Kadınlarda bu ihtiyaçlar yok demiyorum. Benim vurgulamak istediğim erkeklerin bu fıtri ihtiyaçlarının modern hayat algısında göz ardı edildiği ve "ilgiye, merhamete, şefkate ihtiyaç duymak” deyince akla ilk gelenin kadın olduğu.
Hulasa gözlemlerim, bir erkeğin karısının dünyasında önemli olma ihtiyacının, bir kadının kocasının dünyasında önemli olma ihtiyacına göre daha fazla olduğu yönünde. Bu aslında erkeklerin kadın karşısındaki zayıf yönüdür. Doğurgan ve üretken fıtratta yaratılmış kadınınsa aslında asli gücüdür. Erkeği erkek yapan da, biraz da kadındaki bu asli güçtür.
Psikiyatri Uzmanı Dr. Mustafa Ulusoy