Mevlânâ, Hz. Dâvûd (a.s) ile Lokman (a.s) arasında cereyan eden bir hadise aktarır.
Lokman (a.s) bir gün Dâvûd (a.s) ın yanına uğramış, O’nun demirden halkaları bir birine geçirdiğini görmüş, o zamana kadar zırh yapma sanatını görmediğinden Dâvûd (a.s) ’ın bu işine taaccub etmiş ve kendi kendine acaba neden bu halkaları bir birine geçiriyor diye kendi kendine düşünmüş, bunu kendisinden sorayım mı,sormayayım mı, diye tahayyül etmiş. Fakat sonunda, sabretmenin daha evla olduğunu düşünerek bu merakından vazgeçmiş.
Mevlânâ Lokman (a.s)’ın dilinden konuya şöyle devam etmektedir.
Bir şeyi sormayınca sana daha çabuk açılır. Sabır kuşu, her şeyden daha sür’atli uçar.
Eğer sorarsan matlûbun daha geç husûle gelir. Kolay bir şey, senin sabırsızlık göstermenle müşkil olur.
Lokman sükût etti. O esnada Dâvûd’un sanatıyla yapılan zırh da tamam oldu.
Dâvûd o zırhı bitirdi. Ve kerim ve sabırlı olan Lokman’ın karşısında üstüne giydi.
Yiğidim! Bu savaşta yaralanmamak için giyilen iyi bir elbisedir.
Lokman da dedi ki: Sabır da iyi nefeslidir, nerede bir gam keder varsa onun gidericisidir.
Cenâb-ı Hakk, sabrı Hakk’a yaklaştırmış ve bir biri arkasından zikretmiştir.
Ey fülan; ve’l- Asr sûresinin sonunu dikkatle oku.
Cenâb-ı Hakk yüzbinlerce kimya – yani müessir ve faydalı devâ- yarattı. Fakat insanoğlu, sabır gibi faydalı bir devâ görmedi.
Bu mısralarla Mevlânâ, sâlikin, seyr ü sülûk esnasında karşılaştığı sıkıntılara karşı göstermesi gereken sabrın önemini ve faydalarını açıklamakta ve delil olarak da Asr sûresini zikretmekte ve Allah’ın, sabrı Hakk’la birlikte zikretmesinin onun önemine işaret edildiğine dikkat çekmektedir.
Hz. Peygamber buyurdu ki: Tabiatında sabır olmayan kimseye Allah Kemâl-i iman vermemiştir...
Lokman (a.s) bir gün Dâvûd (a.s) ın yanına uğramış, O’nun demirden halkaları bir birine geçirdiğini görmüş, o zamana kadar zırh yapma sanatını görmediğinden Dâvûd (a.s) ’ın bu işine taaccub etmiş ve kendi kendine acaba neden bu halkaları bir birine geçiriyor diye kendi kendine düşünmüş, bunu kendisinden sorayım mı,sormayayım mı, diye tahayyül etmiş. Fakat sonunda, sabretmenin daha evla olduğunu düşünerek bu merakından vazgeçmiş.
Mevlânâ Lokman (a.s)’ın dilinden konuya şöyle devam etmektedir.
Bir şeyi sormayınca sana daha çabuk açılır. Sabır kuşu, her şeyden daha sür’atli uçar.
Eğer sorarsan matlûbun daha geç husûle gelir. Kolay bir şey, senin sabırsızlık göstermenle müşkil olur.
Lokman sükût etti. O esnada Dâvûd’un sanatıyla yapılan zırh da tamam oldu.
Dâvûd o zırhı bitirdi. Ve kerim ve sabırlı olan Lokman’ın karşısında üstüne giydi.
Yiğidim! Bu savaşta yaralanmamak için giyilen iyi bir elbisedir.
Lokman da dedi ki: Sabır da iyi nefeslidir, nerede bir gam keder varsa onun gidericisidir.
Cenâb-ı Hakk, sabrı Hakk’a yaklaştırmış ve bir biri arkasından zikretmiştir.
Ey fülan; ve’l- Asr sûresinin sonunu dikkatle oku.
Cenâb-ı Hakk yüzbinlerce kimya – yani müessir ve faydalı devâ- yarattı. Fakat insanoğlu, sabır gibi faydalı bir devâ görmedi.
Bu mısralarla Mevlânâ, sâlikin, seyr ü sülûk esnasında karşılaştığı sıkıntılara karşı göstermesi gereken sabrın önemini ve faydalarını açıklamakta ve delil olarak da Asr sûresini zikretmekte ve Allah’ın, sabrı Hakk’la birlikte zikretmesinin onun önemine işaret edildiğine dikkat çekmektedir.
Hz. Peygamber buyurdu ki: Tabiatında sabır olmayan kimseye Allah Kemâl-i iman vermemiştir...
