Mezar sunuları pek çok arkeolojik veri sağlayan materyalleri oluşturmaktadır. Bunlar arasında mücevherat ve diğer kişisel eşyalar, silahlar ve silah parçaları, diğer askeri ekipmanlar, süslenme eşyaları, süslenme kutusu, bazıları değerli metallerden yapılmış (altın ve gümüş, nadiren bronz) yeme ve içme kapları, pişirme kapları, kandiller, oyun zarları, çocuk oyuncakları, terra cotta heykeller ve öbür dünyaya ait tanrılara ait eserler sayılabilir. Tüm bu mezar sunularının amacı kısmen ölüyü onurlandırmak, kısmen de ölümden sonraki hayatlarında kendilerini evlerinde hissetmelerini sağlamaktı. Mezarlarda bulunan ilginç buluntulardan birisi de islenmiş ya da islenmemiş âşık kemikleridir. Antik Yakın Doğu, Anadolu, Kıbrıs ve Ege’de Bronz Çağından başlayarak mezarlarda görülmeye başlanmıştır. Bunların işlevlerinin ve önemlerinin ne olduğuna dair yeterli veri bulunmamaktadır. Bir görüşe göre dini amaçlarla kullanılmış ve mezarlara yerleştirilmiştir. Ancak yaygın olan diğer bir görüş, âşık kemiklerinin bir oyun malzemesi olarak insanların kullandığı bu eşyanın, ölülere de sunulmuş olmasıdır. Diğer bir düşünce ise hayvanın vücudunun, en içinde yer alan kısım olan kemiklerin mezarlarda sunulmasının canlının içinde bulunan ruha erişilmesi olarak düşünülmüştür. Bu amaçla mezara konmasının da özel bir sembolik ve ritüal önemi olduğunu iddia edilmektedir. Farklı kazı alanlarından elde edilen asık kemiklerinin üzerinde ‘Nike’ ve ‘Eros’ gibi ifadeler bu materyallerin farklı tanrılar için sunu olduklarını da düşündürmektedir.
