ndisine gösterilen define yerini araştırmaya başladı. Bu adam açlıktan ölmemek için dilenmeye karar verdi. Ancak gündüzleri utandığı için geceleri dilenecekti. Daha ilk gece bekçi onu yakaladı ve son günlerde sayıları artan hırsızlardan biri zannederek güzelce bir dövdü. O zavallı adam, “bırak beni sana doğruyu söyleyeceğim”, dedi bekçi. “Peki anlat bakalım, kimsin ve gecenin bu vakti burada ne arıyorsun?” dedi adam. “Ben hırsız filan değilim, gariban bir Bağdatlıyım diye başlayıp hayat hikâyesini, rüyasını ve defineyi anlattı. Bekçi onun doğru söylediğine ikna oldu ve samimiyetine inandı. Ancak yine de onu bilgiç bir edayla şöyle azarladı: “Bir rüyaya inanarak niçin buralara kadar geliyorsun? Bu kadar akılsızlık olur mu? Ben de yıllardır Bağdat’ta falan mahalledeki bir evin bahçesinde bir hazine saklı olduğunu görüp duruyorum. Ama bunu hiç ciddiye almadım. Rüyalarla, hayallerle yaşanır mı? Bre akılsız adam yürü git memleketine ve bir daha da gözüme gözükme. Yoksa elimden kurtulamazsın.” Bağdatlı: “peki” dedi ve sevinerek hızla Bağdat’a dönmeye koyuldu. Seviniyordu, çünkü hem serbest bırakılmıştı, hem de bekçinin, bahçesinde hazine gördüğünü söyleyip tarif ettiği ev Bağdat’ta bulunan kendi eviydi. Ümit dolu olarak evine geldi ve bahçesini kazarak hazineyi buldu. “Boşuna hazineyi uzaklarda aramışım” diyen adam adeta mutluluktan uçuyordu. saygılar..!!
