Kireçtaşı Yunan ve Romada hem heykeltıraşlıkta hem de mimaride önemli bir
malzemedir. Özellikle sur inşasında en çok kullanılan malzeme kireçtaşıdır. Korinth,
Olympia ve Epidauros gibi arkeolojik bölgelerdeki yaygın kullanımı yanında
Parthenonda da önemli bir malzeme olarak karşımıza çıkmaktadır. Plinius ve
Theophratus, gözenekli (poros veya porolithos) F
olan bu taşın ünlü Paros mermerinden
daha hafif olduğunu ve göze daha hoş göründüğünü belirtmektedirler.
En önemli kireçtaşı ocakları Peleponnessosdaki Neapolis ve Korinthde
bulunmaktadır. Yaklaşık 1 km²lik bir alanı kaplayan Neapolis taş ocakları birbirine
bağlanmış olup Ege Denizi ve modern Neapolise çok yakındır.
Korinth arkeolojik alanına çok yakın olan kireçtaşı ocakları ise aynı şekilde 1
km²lik bir alana dağılmıştır. Arkaik Apollon Tapınağının tek parça kolonları bu
bölgeden çıkarılan kireçtaşından yapılmıştır. Görünüşe göre bu ocaklar farklı iki
zamanda çalıştırılmıştır. Arkaik Apollon Tapınağının tek parça kolonları M.Ö.6. yy.ın
ortalarına tarihlenmektedir. Ocaklardan standart bloklar elde edilmesi ise olasılıkla
Romalılar zamanında M.S.1. yy.da gerçekleşmiştir.
Diğer bir kireçtaşı ocağı ise, Delphideki antik yapıların çoğunda kullanılmış
olan taşların çıkarıldığı, griden gri-beyaz tonlara kadar sağlam kireçtaşı elde edilmiş
olan Delphinin 5 km güneybatısındaki Profitis Elias dır. Parnassus Dağının güney
batı yamacında yer alan bu ocak M.Ö.4. yydan önce aktif hale gelmiştir. Delphi
Stadiumunun yeniden inşasında aynı taştan yararlanıldığı göz önüne alındığında,
M.S.2.yya kadar aktif olduğu anlaşılmaktadır. Ocaktan elde edilen kireçtaşının
kullanıldığı yapılara örnek olarak, Apollon ve Athena Tapınakları, Thebes Hazine
Binası sayılabilir.Kudüs'teki taş ocaklarından değişik çeşitlilikte elde edilen kireçtaşlarının bir
çeşidi sert ve pembe renkli iken, diğer biri ise daha yumuşak olup koyu sarı renktedir
Baelbek'de ise orijinal rengi fildişi olan kireçtaşı çıkarılmaktadır.
Bu merkezlerden başka Thespiae ve Piraeus da kireçtaşı çıkarılan diğer
yerlerdir
malzemedir. Özellikle sur inşasında en çok kullanılan malzeme kireçtaşıdır. Korinth,
Olympia ve Epidauros gibi arkeolojik bölgelerdeki yaygın kullanımı yanında
Parthenonda da önemli bir malzeme olarak karşımıza çıkmaktadır. Plinius ve
Theophratus, gözenekli (poros veya porolithos) F
olan bu taşın ünlü Paros mermerinden
daha hafif olduğunu ve göze daha hoş göründüğünü belirtmektedirler.
En önemli kireçtaşı ocakları Peleponnessosdaki Neapolis ve Korinthde
bulunmaktadır. Yaklaşık 1 km²lik bir alanı kaplayan Neapolis taş ocakları birbirine
bağlanmış olup Ege Denizi ve modern Neapolise çok yakındır.
Korinth arkeolojik alanına çok yakın olan kireçtaşı ocakları ise aynı şekilde 1
km²lik bir alana dağılmıştır. Arkaik Apollon Tapınağının tek parça kolonları bu
bölgeden çıkarılan kireçtaşından yapılmıştır. Görünüşe göre bu ocaklar farklı iki
zamanda çalıştırılmıştır. Arkaik Apollon Tapınağının tek parça kolonları M.Ö.6. yy.ın
ortalarına tarihlenmektedir. Ocaklardan standart bloklar elde edilmesi ise olasılıkla
Romalılar zamanında M.S.1. yy.da gerçekleşmiştir.
Diğer bir kireçtaşı ocağı ise, Delphideki antik yapıların çoğunda kullanılmış
olan taşların çıkarıldığı, griden gri-beyaz tonlara kadar sağlam kireçtaşı elde edilmiş
olan Delphinin 5 km güneybatısındaki Profitis Elias dır. Parnassus Dağının güney
batı yamacında yer alan bu ocak M.Ö.4. yydan önce aktif hale gelmiştir. Delphi
Stadiumunun yeniden inşasında aynı taştan yararlanıldığı göz önüne alındığında,
M.S.2.yya kadar aktif olduğu anlaşılmaktadır. Ocaktan elde edilen kireçtaşının
kullanıldığı yapılara örnek olarak, Apollon ve Athena Tapınakları, Thebes Hazine
Binası sayılabilir.Kudüs'teki taş ocaklarından değişik çeşitlilikte elde edilen kireçtaşlarının bir
çeşidi sert ve pembe renkli iken, diğer biri ise daha yumuşak olup koyu sarı renktedir
Baelbek'de ise orijinal rengi fildişi olan kireçtaşı çıkarılmaktadır.
Bu merkezlerden başka Thespiae ve Piraeus da kireçtaşı çıkarılan diğer
yerlerdir
